Zondag 20 september 2020 Wat is eerlijk? Mt20,1-16 Jes 55,6-9

Deze parabel geeft allicht aanleiding tot discussie. Breng hem maar eens ter sprake, bijvoorbeeld seffens in de ontmoetingsruimte of straks thuis en je zal wel zien. Voor beide standpunten zijn er immers argumenten.
Enerzijds heb je de werkers van het eerste uur. Zij hebben de ganse dag gezwoegd in de volle hitte. Hebben ze dan geen recht op méér loon? Je kan hun vraag omzetten in hedendaagse termen: overuren, gevarenpremie, een hoger diploma, anciënniteit, een zwaardere verantwoordelijkheid enzovoort. Allemaal reële verschillen die evenwel soms moeilijk af te wegen zijn. Principieel kan je ze in rekening brengen maar in de praktijk is dat niet zo eenvoudig en soms kunnen ze ook tot onredelijke ongelijkheid leiden.
En anderzijds heb je die genereuze houding van de landeigenaar die aan iedereen het nodige gunt, het bestaansminimum zou je kunnen zeggen. Heeft niet ieder mens daar recht op? Wij moeten de discussie hier niet beslechten. Een open sociaal overleg waar mensen echt naar elkaar luisteren is ongetwijfeld de aangewezen weg om tot oplossingen te komen.

Zo kan deze parabel ons doen nadenken over sociale rechtvaardigheid in onze samenleving. Maar er is meer dan alleen maar arbeidsverhoudingen. Los daarvan krijgen we niet allemaal dezelfde kansen in het leven. Word je geboren in armoede? Groei je op in een warm gezin? Kan je gaan studeren en word je daarin aangemoedigd? Enzovoort.
Belangrijker nog dan jouw levensomstandigheden is de manier waarop je ernaar kijkt. Een vrouw die van bij de geboorte zwaar gehandicapt en nu totaal afhankelijk is hoorde ik tevreden zeggen: ’Ik heb een gelukkige jeugd gehad en ik leef nog gaarne’ Zij wil haar dagen niet laten vergallen door verbittering en kan ook blij zijn omdat een ander het goed heeft.
Maar er is nog iets. Misschien is je ook dat zinnetje opgevallen dat Jesaja in de mond van Jhwh legt: ’ Uw gedachten zijn nu eenmaal niet de mijne.’ Hoe zorgzaam we ons ook voorbereiden op de toekomst, toch kunnen we ze niet helemaal voorzien. Ook wanneer we misschien denken dat onze tijd van werken nu wel voorbij is, kunnen omstandigheden en vooral medemensen op ons een onvoorzien beroep doen. Of plots en onverwacht is het ogenblik gekomen voor ons eigen afscheid.

Herman.paulussen@hotmail.com 03/257.27.49