Mt. 9,36-10,8 en Ex 19,2-6b
Geroepen om Apostel te zijn in onze Coronatijd

Het evangelie houdt een oproep in die ook vandaag zijn zin. Jezus heeft,zijn vrienden toen en ons vandaag nodig om zijn boodschap van delen en geven waar te maken. In deze Corona-tijd klinkt zijn oproep nog harder door dan in andere tijden.

Van voor Pasen tot na Pinksteren, drie volle maanden, en nu nog, leven we in de meeste bevreemdende tijd van ons leven. Alles werd anders en we vragen ons af “wordt het nog ooit als tevoren”.
Indien ik je 3 maanden geleden zou hebben voorgehouden wat we zouden doormaken, doorstaan en nog zullen meemaken,
een tot stilstaand gebrachte samenleving met een nooit eerder gezien lock-down,
ons werk volledig anders georganiseerd,
ons gezinsleven heringericht tot ons kerngezin misschien alleen of maximaal met enkele huisgenoten,
ons sociaal leven herleid tot nul later omgevormd in bubbles van 4, later van 10,
een leven waarin warmte en hartelijkheid op een andere wijze moeten worden geuit, zonder knuffels, geen kusjes, geen schouderklopjes en met onze handen mochten bijna niet aan ons eigen gezicht komen, mondmaskers en een social distancy van minsten 1,5 meter werd het nieuwe normaal,
een tijd waarin zelfs het samen vieren en bidden onmogelijk was,
indien ik je dit alles zou hebben voorgehouden voor Pasen je zou mij terecht niet hebben geloofd en mij vermoedelijk hebben geadviseerd om hulp te gaan zoeken bij de geestelijke gezondheidsdiensten.
We hebben die 12 weken veel geleerd, veel gezien, veel doorstaan, en zijn enkele jaren ouder geworden.
We hebben ongetwijfeld de meest bijzondere vastentijd doorgemaakt,
een goede week die nog nooit zo donker is geweest,
een Pasen alleen gevierd waarin het licht maar niet doorbrak en de vreugde ontbrak,
we voelden ons als Emmaüsgangers die maar bleven doorstappen en de herberg niet bereikten,
een Hemelvaart waar we naar de hemel keken op zoek naar het nieuwe Jeruzalem en Pinksteren, ons Parochie feest, wij dwalend en hopende op de inspirerende kracht van de heilige geest. We hebben deze hoogdagen allemaal anders beleefd, als nooit tevoren en we zullen ze nooit nog zo ervaren.

Ieder van ons zal aan deze Corona-tijd een feit, een beeld, een gebeurtenis blijvend herinneren en verder mmedragen in zijn leven. Maar van de uitzonderlijke feesten de voorbije 3 maanden zal Pinksteren 2020 mij het meest bijblijven. Pinksteren is het feest voor de van angst bevrijde mens, de mens die de hoop op het goede hervindt, en het geloof in de bevrijdende boodschap gebracht door Jezus van Nazereth herwindt.
Omdat Pinksteren over ons mensen gaat, en ons mensen centraal stelt, is het voor mij het christelijk feest dat ons echt kan inspireren, ons terug op weg kan zetten. Vaak in de voorbije tijd heb ik gehoopt op en gebeden voor een hedendaags bevrijdend pinksterwonder waardoor de angst wordt overwonnen en wij opnieuw ten volle kunnen leven.
De voorbije periode werden we dagdagelijks via de media gewezen op de grote risico’s, telkens weer kregen we de cijfers voor geschoteld: zoveel mensen besmet, zoveel opgenomen in het ziekenhuis, zoveel mensen overleden, zoveel verzorgd op de incentive care. Cijfers over Vlaanderen, België, Europa, de wereld. Duizenden bejaarden opgesloten in het rusthuis met als enige contactmogelijkheid met de buitenwereld het raam van hun kamer.
En zelfs onze doden mochten we niet begraven.
De angst werd deel van ons leven. We sloten ons op in ons ‘kot’, bang voor de buitenwereld. We verloren de aandacht voor de medemensen; we werden moedeloos en ook ons vertrouwen en geloof in een liefhebbende God die de mensen nooit zal loslaten kwam sterk onder druk te staan. De angst werkte en werkt verlammend; we zijn bang omdat we niet wisten en nu nog steeds niet weten hoe die Corona zal worden overwonnen.

Vaak heb ik in die voorbije periode gedacht aan datgene wat 2000 geleden was gebeurd en waaraan we ons misschien zouden kunne optrekken en laten inspireren
Ook 2000 jaar geleden waren de apostelen door de angst gegrepen. Na de traumatische dood van Jezus hadden ze zich opgesloten in hun ‘kot’, bang voor de vijandige buitenwereld. Ze verloren hun aandacht voor de medemens. Zij waren moedeloos en hadden de kracht niet om naar buiten te gaan en hun leven terug op de sporen te zetten. Ze hadden het vertrouwen in de toekomst verloren. En juist in het donkerste van die donkere tijd gebeurde het Pinksterwonder. Door een kracht die zij niet kende hervonden zij hun kracht. Door iets wat hen duidelijk oversteeg herwonnen zij hun geloof in Jezus-boodschap. Hun leven kreeg opnieuw inhoud en zin. Zij vonden de moed om de deuren en ramen open te gooien en, zoals die buitengewone man van Nazareth hen had op gedragen, traden de medemens te gemoed. Zij gaven om niet en deelden met velen.
Vandaag lezen we in het evangelie hoe het voor de apostelen begon. Jezus die zag hoe zijn medemensen geen fut meer bezaten, afgetobd neergeslagen. Toen riep hij twaalf getrouwen bij zich, gewone mensen met hun positieve en zwakke kanten. Hun namen worden vermeld. Hij zond hen de wereld in om de naasten te ontmoeten, om zieken te genezen, om eenzamen nabij te zijn, om armen te geven, om naakten te kleden, om dorstigen te laven; om gevangenen bevrijding te brengen, om te geven en te delen zoals Jezus hen had voorgedaan. Zij hadden voor niets gekregen en zouden om niet geven.

Van deze missie, de levensopdracht werden apostelen zich terug bewust in een voor hen meest donkere tijd van hun leven, in hun Corona-tijd. Zij herwonnen hun kracht en hervonden hun geloof dat de betere wereld op deze aarde kan worden waargemaakt.
Het gevaar was zeker niet verdwenen maar ze wensten niet langer verlamd te blijven uit angst wat hen zou kunnen overkomen. Zij konden het onrecht niet meer aanzien, zij bestreden opnieuw het onrecht dat ze zagen, zij kwamen in opstand tegen de ongelijkheden en aanvaarden niet langer elke vorm van discriminatie en uitsluiting.
Ook wij kunnen apostelen worden in deze donkere tijd. Ook wij zijn door de boodschap van Jezus gegrepen en willen in zijn voetstappen treden. Ook wij worden opgeroepen onze angsten te overwinnen, en om vertrouwend op die onzichtbare kracht Ook in deze donkere Corona-tijd Jezus boodschap uit te dragen en waar te maken. Met hernieuwde moed kunnen we onze medemensen, nog meer dan vroeger, nabij zijn. Met hervonden kracht zullen we onrecht aan klagen, ongelijkheden bestrijden en discriminaties niet tolereren. Dit laatste wordt vandaag zo kernachtig uit gedrukt in “Black lives matter”. Elke mens telt, elke mens is een kind van God, ongeacht huidskleur, ras, religie, afkomst, geslacht, geaardheid. De naam van U, mijn naam, ieders naam staat geschreven in de palm van Gods hand. Dat mogen we nooit vergeten. Dat was de levensweg die Jezus van Nazareth ging, de consequentie van die keuze aanvaardend.
Lieve mensen, we leven in een donkere tijd, en die zal nog wel een tijdje aanhouden.
Maar laten we de angst overwinnen! Laten we niet verlamd worden en moedeloos bij de pakken blijven zitten. Laat ons allen apostelen worden en geïnspireerd door Jezus voorbeeld de hoop op het goede levendig houden, het licht brandende houden, de liefde uitstralen en de medemens nabij zijn, betrokken zijn met de wereld. Als christenen zijn we geroepen om voor niets te geven en te delen met allen. Laten we apostel zijn in deze Corona-tijd.