Vooraf

Vandaag laat ik, Patrick Van der Straten, mijn preek brengen door een ander. Ik vertoef in een omgeving waar nog wat mensen verblijven maar niet bij mij in de ‘Quarantaine’. Vrijdagnamiddag kwam Covid dichterbij toen ik een telefoon ontving dat een persoon met wie ik dinsdag ochtend enkele uren had samen gezeten positief had getest. Maandag ga ik corona-testen maar voorlopig ontmoet ik best geen vrienden en ga beter niet naar feesten en vieringen, dus ben ik afwezigen en dit juist op een weekend waarop de lezingen gaan over bijeenkomen, vieren en feesten. Kan dit toeval zijn?

Deze verhalen over feesten hebben nog nooit zo speciaal geklonken als in deze tijd, nu feesten niet meer mag of niet kan. Omdat er nog geen zekerheid is wanneer het weer kan, lijken we nog meer dan voordien behoefte te hebben om te vieren. Allemaal hebben we feesten moeten afgelasten, uitstellen, opnieuw uitstellen, en nog is uitstellen en nu plannen we ze zelfs niet meer. Gelukkig kunnen wij in deze kerk nog samen vieren. En dat doet deugd.

Maar wat met wat voor een Evangelie vandaag? Dit kan toch niet de ‘blijde boodschap’ zijn
Meestal is de eerste lezingen veel gewelddadiger en bloediger dan het Evangelie. Vandaag niet.
De eerste lezing uit Jesaja straalt vreugde, redding, vrede uit en daar willen we graag in geloven. Alle volkeren der aarde zullen bevrijd worden, het visioen van het samen feesten, die ene lange tafel waar plaats is voor iedereen wordt werkelijkheid. Een hoopvolle toekomst.

Het Evangelie daarentegen begint met verraad, teleurstelling en dood en eindigt ook zo. Mensen die vrienden in de steek laten en niet op een feest-uitnodiging ingaan. Een verhaal van mensen die zakendoen belangrijker vinden dan aanwezig te zijn op een huwelijksfeest van een vriend, en zelfs kwaad worden omdat ze herinnerd worden aan die vriendschap.
Het Evangelei gaat verder met een moorddadig antwoord van de gastheer;
Om tenslotte te eindigen met een merkwaardig slot, een plot die we niet verwachten nl dat een van de gasten die dan toch was gekomen wordt buiten gegooid.
Zeker geen vreugde verhaal.
In deze corona tijd hadden “ze” toch iets hoopvoller kunnen bedenken.

Maar juist z’on tekst daagt ons uit om verder te zoeken naar een boodschap die ons vitaminen kan geven voor deze week.

Zou het niet kunnen dat diegene die niet kwamen naar het feest bang waren om te gaan?
Bang om in te gaan op een uitnodiging om Jezus binnen te laten in hun leven; bang om te veranderen.
Misschien houden ook wij liever wat afstand, wat ‘social distance ‘ tot Jezus. Want als Jezus boodschap de richtingwijzer van ons leven is, als we besmet geraken door zijn boodschap, als we zijn manier van denken en doen toelaten, dan moet er misschien het een en het ander veranderen in ons leven; en veranderen is nooit leuk als we het goed hebben.
Als we ingaan op zijn uitnodiging om met Hem het leven te vieren zullen we andere accenten moeten leggen. Onze levens-prioriteiten zullen op andere levensdomeinen liggen.
Geld, macht, aanzien, prestige, succes, eigenbelang, worden ondergeschikt of van geen enkele waarde.
Mensen nabij zijn, vreemdelingen warme zorg geven, tijd maken voor elkaar, gemeenschap vormen, vreugde brengen zullen onze streefdoelen zijn.

Alle mensen, wij ook, worden vandaag uitgenodigd om mee te vieren, het feest is misschien anders dan we verwachten en ingaan op de invitatie vergt inzet, doorzetting en moed. Dikwijls zullen we het gevoel hebben alleen te staan en zullen we tegen de stroom in moeten varen. Maar we zullen er komen.
Vele genodigden laten het afweten, uit angst of onwetendheid. Wie zal het zeggen.
Maar het is aan ons allen om te tonen welke vreugde het brengt om de mens die naast je staat te zien als je broer of zus; welke bevrijding het geeft om Jezus weg van geven en delen te gaan.
De keuze ligt niet voor de hand, het is niet de gemakkelijkste weg want geloven in Jezus boodschap is zoals de liefde voor elkaar: het is een werkwoord;
Elke dag opnieuw beginnen, met frisse moed en vol vertrouwen, ieder met zijn mogelijkheden en beperkingen,
En als ieder van ons ieder zijn steentje bijbrengt bouwen we een heuse dam tegen angst, onverschilligheid, onrecht, harteloosheid en zal zelfs covid ons niet tegen houden om er een vreugde feest van te maken