20         Bemin uw vijanden, wat wil dat zeggen anno 2022         Lucas 6,27-38

“Bemin uw vijanden, doet wel aan die u haten…”

“Als iemand u op de ene wang slaat, keer hem ook de andere toe…. “

“Als iemand van je steelt, geef hem dan meer mee….”

Straffe koffie. Onmogelijke eisen! Weet die man uit Nazareth wel wat hij vraagt en zegt? Is dit wel realistisch?

Enkele van de eerste gedachten toen ik dit stukje evangelie las.

Maar zoals bij elke evangelietekst is de vraag: Wat doe ik er mee? Jezus vraagt toch niet het onmogelijk van ons? Wat is dan de concrete boodschap die Jezus mij wil geven?  Wat kan ik meenemen voor mijn dagelijks leven? Wat kunnen de bijzondere aandachtpunten zijn voor de volgende week?

 We mogen ons echter niet beperken tot het eerste deeltje van het evangelie van Lucas; Doen we dat wel dan is de vaststelling terecht dat die verwachtingen onrealistisch en ongeloofwaardig zijn.  Wie kan de verkrachter van zijn kind liefhebben of vergeven? Wie kan houden van de pester op het werk, de vijandige buur? Wie nodigt de dief bij hem thuis uit?

Maar voor een juist begrip moeten we deze eerste verzen samen lezen met het midden stuk van het evangelie.

Terecht wordt daarin gesteld

-dat we niets bijzonder doen wanneer we mensen liefhebben die ons liefhebben;

-dat we niet echt vrijgevig zijn wanneer we geven en lenen aan diegenen die ons alles zullen teruggeven.

Het is inderdaad niet moeilijk om vriendelijk te zijn tegen vrienden, om je naaste familie te helpen, om lief te hebben die van jou houden.

Het is immers in deze tegenstelling tussen het eerste deel en het tweede van de lezing, in die als “het ware zwart-wit formulering”, dat we op zoek kunnen gaan naar wat van ons , christenen, verlangt en verwacht wordt.

Als christenen worden we opgeroepen om verder te durven gaan dan de weg van het gewone goede. Die weg dit is makkelijk en voor de hand liggend, houden van wie je liefhebt, helpen die jou zou helpen, nabij zijn bij hen die je kent.

Jezus legt de lat hoger, hij mikt op een nieuwe gezindheid van ons hart. Jezus spreekt ons aan om mee te werken aan een nieuwe orde waar het laatste woord altijd aan de liefde toekomt. De mens die zich door Hem laat inspireren is altijd weer bereid te vergeven, steeds opnieuw de weg van de liefde te zoeken, het vredespad te vinden en te gaan.

Geven in plaats van nemen, echte solidariteit en waarachtig mee leven met zij die hulp en bijstand nodig hebben.  De zwakkeren in de ogen te durven kijken en een helpende hand uitsteken.  Ons hoofd niet stilletjes afwenden van zij die in nood zijn; de ander kant op kijken omdat het te moeilijk is of te ongemakkelijk wordt.

Dit evangelie, deze oproep verwoordt zeer treffend ons jaar thema EFETTA.

Jezus tegen de doofstomme zei “EFFETA” wat wil zeggen “OPEN U” , zo worden wij  in ons leven opgeroepen tot EFFETA, tot “OPEN U” 

open uw ogen en zie wat je kan doen voor je medemens ;

open uw geldbeugel en schenk aan wie in nood is;

open uw oren en ga naar wie om  hulp roept;

open uw mond en klaag onrecht aan en kom op voor de zwakkeren;

open uw armen en omarmt wie verlaten en eenzaam is;

open uw hart en vergeef aan zij  die fouten maakten;

open uw gemoed en wees barmhartig;

open uw verstand en veroordeel de naderen niet maar probeer begrip op te brengen;

Als we gevolg geven aan die oproep van Jezus, als we dat pad van delen en geven willen gaan, die vredesrichting durven uitgaan, dan zijn we op weg naar de “Hemelse mens” waarover Paulus het heeft in zijn brief aan de Korintiërs. Het ideaal van de “Hemelse Mens”, die 100 % liefde is, zullen we allicht nooit in deze wereld worden. Maar het voorbeeld van Jezus de Nazareër, de mens die 2000 jaar geleden leefde, en ons tot levensvoorbeeld strekt, zijn leven toont aan dat de weg om die “Hemelse mens” te worden start in deze wereld, in het hier en nu. Het is geen levensproject voor het rijk van de doden, het is geen deel van “the after live” –het hiernamaals, en behoort niet uitsluitend tot de wereld voorbij de dood, aan de overkant van ons leven.

Neen, de weg naar die “Hemelse mens” start daar waar wij mensen- jij en ik- de moedige juist keuzes maken; dit traject start door  onze lievenwijze en onze keuzes.

En iedere mens moet kiezen:

– kies ik voor het onbekende, ga ik de soms moeilijke weg van vergeving en vrede, van geven en delen, van liefde en barmhartigheid. Dit is mijn keuze een keuze voor verandering, voor EFFETA, voor het zich keren naar de anderen, naar zij die we niet kennen.

-of kies ik voor het gekende, bewandel ik het vertrouwde veilige pad, trek ik mij terug in mijn wereld en leef ik daar als een goed mens met medemensen die ik ken. Dit is mijn keuze een keuze voor het bekende, de veiligheid, voor comfort en de rustige omgeving.

Kiezen we voor de eerste weg dan treden we waarachtig in de voetsporen van Jezus, dan volgen zijn pad, dan worden we zijn volgelingen, met veel vallen en steeds weer op staan. Maar dan kunnen we ook delen in zijn geloof dat zijn God die dan ook de onze God zal zijn; een levende barmhartige God is die de mens niet laat vallen, niet veroordeelt, steeds vergeeft en altijd nieuwe kansen geeft.

In het evangelie van vandaag wordt ons meegegeven dat we als mens steeds opnieuw de kans krijgen om een keuze maken waardoor we de hoop mogen blijven koesteren op een nieuwe wereld en we als mens nooit verloren zijn. PVDS