05-06 febr.

Blijkbaar waren er onder de christenen van Korinthe sommigen die niet geloofden in de opstanding van de doden.  Nu kunnen we terecht bezwaren hebben tegen termen als ‘opstanding’ of ‘verrijzenis’ die letterlijk zeggen dat een dood lichaam weer rechtop zou gaan staan. Dat kan toch niet! Want hoe moet het dan bijvoorbeeld na lijkverbranding?

Wat Paulus voorhoudt en wij met hem geloven is: dat de dood niet het einde van de menselijke persoon is.  Jezus zelf heeft dat heel beknopt uitgelegd aan de Sadduceeën.  Zij konden toch zelf in hun bijbel lezen hoe Jhwh zich in het branden braambos aan Mozes kenbaar maakte.  Hij zei: ’Ik ben de God van Abraham, de God van Isaak en de God van Jakob.’ Hij is geen God van doden maar van levenden.  Met andere woorden: als hij die aartsvaders nog bij naam kent, honderden jaren na hun aardse leven dan leven zij voor God.  Zo blijven leven, ook als wij hen niet meer zien of horen.  En zo is het met alle mensen.  Dat geloven wij.  Maar kunnen we het ook enigszins voorstellen?  Wellicht hadt u zelf wel eens een ervaring zoals wat Hanny Michaelis onder woorden bracht in volgend gedicht:

Jaren later

op een heldere middag

vol nuchtere geluiden

en bezigheden in een huis

dat je nooit heeft gekend

herinner ik mij plotseling

hoe zacht je ogen werden

als je me aankeek.

En even verschijn je mij

ten voeten uit, onverwacht

overgekomen uit het tijdloze.

Zo zacht zijn je ogen

dat ze mij verzoenen

met je weggaan, sneller

en onverwachter dan je komst.

Misschien kon u zelf zo wel eens ‘zien, soms, even’. Maar hoe moet het nu met ons lichaam? Doet een mens er mee zoals een volgroeide rups die haar cocon afstroopt en als een vlinder de dag in vliegt?

Of, meer filosofisch: kan je zeggen dat de mens, de persoon die in en aan een lichaam gegroeid en gerijpt is, dit bij de dood achterlaat en in een tijdloze werkelijkheid intreedt?

Of zullen we, weer met Paulus, erkennen dat alles, alles vergaat, alleen de liefde niet. Elke goedheid die ik ooit ontvangen heb of zelf betoond heb blijft altijd leven en vrucht dragen.

Herman.paulussen@hotmail.com       03/257.27.49

Verwante berichten

2e zondag advent: 5-6 dec... _______________ _ Kromme wegen recht maken_ De advent is een uitermate rijke tijd op liturgisch vlak met mooie lezingen en het bijhorend ritueel van de adventskrans met
30sept-1 oktober Beste mensen, In zijn tijd vertelde Jezus tientallen parabels om zich beter verstaanbaar te maken, parabels die vandaag nog altijd heel herkenbaar zijn. Dat geldt zeker voor
30-31 juli 2016 De lezingen zijn deze zondag wel heel goed op elkaar afgestemd. In alle drie, dus ook de brief van Paulus die we niet hoorden, gaat het over
30e zondag: 24-25 oktober... Beste Medegelovigen Bij het voorbereiden van deze homilie kwam ik tot de bedenking, dat wij in ons leven ook momenten hebben van blindheid. We zeggen wel eens:
6-7 augustus 2022 “waakzaam blijven” In de eerste lezing hoorden we een meditatie op het boek Exodus. We lezen dat aan het Joodse volk in ballingschap in Egypte, van tevoren
Nieuwsbrief OKRA
11-12 juni 2016 11° zondag 12/06/2016 In de eerste lezing stelt Paulus de zaken meteen zeer scherp en duidelijk. “Wij weten”, schijft hij, “dat de mens niet gerechtvaardigd wordt door
30 april- 1 mei 2016 Komt later
preek 13-14 juni 2020 Mt. 9,36-10,8 en Ex 19,2-6b Geroepen om Apostel te zijn in onze Coronatijd Het evangelie houdt een oproep in die ook vandaag zijn zin. Jezus heeft,zijn vrienden
01-02 aug. 2020 Beste medegelovigen, Bij het evangelie van vandaag, de wonderbare broodvermenigvuldiging, lijkt het of wij ons in gezelschap aan tafel bevinden. Maar, éérst zijn we getuige van dat
05 mei 2016 komt later.