Als we de persmedia wat volgen merken we hoe het slechte nieuws daar overweegt. Zelfs een eerder positief bericht wordt dikwijls nog aangekondigd met een sensationele negatieve titel. Blijkbaar is dat pikanterie die de aandacht prikkelt en die aanzat tot kopen van de krant.
Mij valt iets dergelijks op als ik in de verschillende evangelies de voorstellingen van het “Laatste Oordeel” vergelijk. Bij Markus lees ik de hoopvolle boodschap dat de mensenzoon zijn engelen zal uitzenden om de uitverkorenen te verzamelen uit de vier windstreken van de uiteinden van de aarde. Mattheüs, die zo’n tien of vijftien jaar later schrijft, in een tijd waar er al wat vijandschap is gegroeid tussen traditionele Joden en de volgelingen van Jezus voegt er een heel ander, hard gekleurd luik aan toe over de bokken die naar het eeuwig vuur verwezen zullen worden. Vooral dàt tafereel werd later gretig in beeld gebracht, bijvoorbeeld in het timpaan van de romaanse kathedralen. We kunnen eens glimlachen om die duiveltjes die de bokkige mensen aan hun vork rijgen, maar dat wil niet zeggen dat we het kwaad in de wereld zouden bagatelliseren.
Toch denk ik dat jezus met zijn blijden boodschap het accent helemaal anders legt. Als iemand hem komt vragen: ”Heer, zijn het er weinigen die gered worden?” antwoordt hij niet met de schatting van een percentage maar hij roept op om onze tijd goed te gebruiken. Inderdaad, zou het niet jammer zijn, of met een ander woord: zou het geen zonde zijn de kansen te verwaarlozen die het leven ons nog laat?
Ooit zag ik een Japanse film. Het ging over een al wat oudere mand die van de dokter vernomen heeft dat hij ongeneeslijk ziek is en niet lang meer te leven heeft. Hij beslist dan om er van te profiteren en stort zich in losbandigheid. Maar na enkele dagen heeft hij toevallig een gesprek met een buurvrouw die klaagt dat de kinderen zo opgesloten zitten in hun stadswijk. Hij komt tot bezinning en gaat zich inzetten opdat de gemeenste een speeltuin zou aanleggen. Niet gemakkelijk! Mar met zijn ervaring en zijn aflatende inzet bekomt hij de nodige toelatingen en zorgt er voor dat het er werkelijk van komt. De laatste beelden van de film vond ik ingrijpend. De speeltuin is er gekomen, het is avond en de kindjes zijn moe maar gelukkig naar hun bedje. De man is daar nog alleen. Hij gaat zitten op een schommel en is daar stilletjes aan het touteren. Hij is tot rust gekomen.
Herman.paulussen@hotmail.com 03/257.27.49