Beste medegelovigen,
Bij het evangelie van vandaag, de wonderbare broodvermenigvuldiging, lijkt het of wij ons in gezelschap aan tafel bevinden. Maar, éérst zijn we getuige van dat Jezus iets “hoorde”. Dat was het droevig nieuws over Johannes, zijn achterneef. Deze was onthoofd door koning Herodes. Jezus zal hierdoor wel van slag geweest zijn. Hij zoekt een plaats waar hij alleen kan zijn. Zo ging hij in een boot, om even alléén te zijn.
Eenzaamheid heeft meerdere aspecten. Ze kan zalig zijn, ze kan pijnlijk zijn. Vele ouderen en hun familie die zich tijdens de lockdown moesten tevredenstellen met raamcontact kunnen erover meespreken. Eenzaamheid weegt zwaar, wanneer jij alleen staat met je zorgen en pijn.
De menigte volgt Jezus naar een eenzame plaats, niet vanuit een verlangen naar eenzaamheid, maar om Jezus te horen, hopend op mirakels. Zie je al die mensen haastig lopen in groten getale naast de oever van het meer. Ze spoeden zich naar de overkant van het meer, waarheen Jezus met de boot vaart. Is het een massa die haar idool wil volgen van meeting tot meeting zoals bij Amerikaanse verkiezingen? Wordt het de drukte van een festivalweide?
De mensen zijn onderweg naar Jezus, omdat ze veel verwachtingen hebben in hem en van hem wonderen verlangen. Ze hopen wellicht ook op een woord dat deugd doet en moed geeft.
Jezus wordt als het ware opgeëist en opgegeten door een vragende menigte.
De mensen hadden hun zieken mee. Jezus is met mensen begaan. Alweer onderstreept Mattheus dat Jezus medelijden met hen had en dat hij hun zieken genas. Hij kon niet afzijdig blijven wanneer op hem beroep werd gedaan. Jezus heeft medelijden met de vele mensen, die naar hem toekomen. Hij is immers een tedere en goede herder. Daarom onderricht hij hen en geneest hij.
De leerlingen voelen zich onwennig bij de vele mensen op het late uur van de dag, die naar Jezus kwamen luisteren. Ze willen dat het volk weggestuurd wordt. Ze zouden nochtans moeten begrijpen wie Jezus is. Zij zouden van Hem moeten leren wat zij te doen hebben. Zij zullen daarom de mensen, die hongeren naar lichaam en ziel, niet zomaar wegzenden, maar hun voedsel schenken zolang de voorraad reikt vanuit het vertrouwen dat er voor allen voldoende zal zijn.
Jezus, zijn apostelen en allen die gegeten hebben trekken die avond opnieuw verder op. Ze keren terug van waar ze gekomen zijn en enkele trekken naar andere oorden. Op tocht gaan brengt verandering. Opnieuw vertrekken, dit is niet naar het oude terugkeren, maar er op een andere manier naar kijken en ermee omgaan. Het is een nieuwe start. Terugkeren is de blik richten op de toekomst. Verder gaan, opnieuw vertrekken is niet zozeer herinneringen ophalen en bewaren, maar het is uitkijken naar projecten en met nieuwe projecten aankomen.
Vanuit de coronaepidemie wordt er gesproken over ‘het nieuwe normaal’. De oude mens in ons zal zijn kop blijven opsteken. Kwetsuren vragen om heling. De vraag om brood vermeerdert omdat de groep armen groter is geworden. Hulporganisaties dringen aan op hulp en vragen langs hun vele bedelbrieven om meer steun.
In de eerste lezing hoorde we : de ballingschap van Babel had al vele jaren geduurd maar: HET EIND IS IN ZICHT! Droomde de Profeet
Hij ziet een nieuwe toekomst tot de reële mogelijkheden behoren.
Het visioen van een goede nieuwe toekomst kan in zicht komen
als mensen er voor willen kiezen.
Wij mogen dat doen rond Jezus
de grote uitdeler van voedsel dat ons overeind doet blijven
op de lange weg.
De gedachtenis van Jezus vieren is
in dankbaarheid gedenken wat ons allemaal aan rijkdom gegeven is.
De bemoediging die Hij gaf bracht mensen weer op de been.
Zijn woorden waren en zijn brood voor het eeuwig leven.
Het Brood van zijn eigen lichaam dat Hij ons gaf,
geeft ons kracht om vol te houden op onze pelgrimstocht.
En hoe meer we dat alles gedenken …
hoe gemakkelijker wij zelf ook troosten,
bemoedigen en ook gaan delen.
Er zullen wonderen kunnen gebeuren in ons midden,
tekenen van Gods nieuwe toekomst…
als wij zelf aan het breken en delen durven gaan.
Een nieuwe wereld kan dan al hier en nu aanwezig komen..
net zoals rond Jezus toen
maar nu … dankzij de tekenen die wij laten zien.
Gods Koninkrijk kome
in onze dagen,
en – dat zou prachtig zijn –
vooral dankzij ons.
Jezus vroeg herhaaldelijk aan zijn leerlingen:
‘begrijp je wel wat ik jullie leer?’
En als Hij dat vandaag eens aan ons zou vragen?
Als wij, samen met alle mensen van goede wil aan het werk zijn gegaan,
pas dan hebben wij werkelijk begrepen
wat het verhaal ons zeggen “van de brooddeling ons zeggen wil”.
Zo moge het zijn, Amen.