Jezus heeft ons geen geschriften nagelaten. Het mooie en zeer menselijk verhaal over hem

dat we nu bespreken ontbreekt in de oudste handschriften. Pas na een paar eeuwen komt het

te voorschiin en wel in het Johannesevangelie al menen de specialisten dat het eerder bij Lucas

thuishoort qua taal en verteltrant.

Ook al kennen wij in onze westerse wereld geen volksgerecht meer, geen doodstraf en al zeker

geen steniging, We kunnen ons de scene toch levendig voorstellen.

We kunnen ons daarbij ergeren over de onmenselijke hardheid van de wet van Mozes en over

de schijnheiligheid en harteloosheid van de schriftgeleerden en farizeën.

Of we kunnen verontwaardigd vragen waarom alléen die vrouw daar terecht staat. Overspel

zal ze toch niet op haar eentje gepleegd hebben.

Of we zouden begrijpen dat Jezus zich even in zichzelf terugtrekt om tíjd te winnen in deze

netelige situatie.

Sommigen willen ook gaan speculeren en fantaseren welke mysterieuze woorden Jezus op de

grond schrijft.

Maar misschien gaan wii liever enthousiast die slimme Jezus toejuichen die zich niet laat

vangen in het dilemma waarin ze hem willen verstrikken.

Laten we toch liever zien waar  het echt om gaat. Hier staat iemand terecht die verkeerd heeft

gehandeld. Alle mensen begaan misstapen, in kleine en grote dingen. Ik ook. Dan komen er

verwijten en beschuldigingen, al dan niet terecht. Is er dan iemand die wèl mijn gedrag in vraag

stelt maar mijzelf toch niet verwerpt en veroordeelt? Zo iemand,is Jezus. Hlj, zegt niet:,Zand er

over!’ maar verwijst me naar de toekomst: ‘Ga nu maar en zondig niet meer ! En die hourding

van hem zouden wij moeten navolgen: mensen niet veroordelen, maar anderzijds  wat verkeerd

is in hun gedrag niet goedpraten of dood zwijgen.

Dat is voor iedereen bevrijdend, al blijven er wagen. Bijvoorbeeld: waar moet die vrouw nu

naar toe? En wij, hoe gaan wij verder met ons leven?

herman.paulussen@hotmail.com    03/25.27.49