HOMILIE VAN DE 2E ZONDAG VAN DE TIJD DOOR HET JAAR C
Op deze tweede zondag door het jaar verwelkomen we de Heer die nooit ophoudt ons zijn liefde te schenken en zijn vreugde met ons te delen. Op deze dag vertellen de Bijbelteksten ons dat we zijn uitgenodigd op een bruiloftsfeest. Dit is het huwelijk die een verbond sluit van God met de mensheid.
De eerste lezing nodigt ons uit om mee te gaan in het enthousiasme van de profeet. Ze is echter gericht op een gemeenschap die is teruggebracht tot een handvol overlevenden. Deze omschrijving is actueel: we maken ons vandaag bijvoorbeeld allemaal zorgen over de toekomst van de Kerk; het is waar dat de achteruitgang van de religieuze praktijk, het tekort aan priesters en de verdeeldheid tussen christenen redenen tot bezorgdheid zijn. Maar de profeet komt tussenbeide om ons eraan te herinneren dat God altijd van ons is blijven houden. Hij presenteert zich aan iedereen als de man die hartstochtelijk verliefd is op zijn vrouw. Zijn macht en heerlijkheid zullen de volkeren versteld doen staan.
In de tweede lezing herinnert Sint-Paulus ons er precies aan dat we niet in de steek gelaten worden. Als er zich christelijke gemeenschappen ontwikkelen, is dat in de eerste plaats het werk van de Heilige Geest. Hij is altijd actief aanwezig in de harten van degenen die het pad van missionarissen bewandelen.
Het evangelie laat ons zien dat de Heer actief aanwezig is in het leven van mensen. We ontdekken hoever Hij gaat om al onze noden te lenigen : “ze hebben geen wijn meer. Deze ontbrekende wijn staat symbool voor vreugde, liefde en feest. Dit gebrek ervaren we elke dag in onze wereld in het algemeen en in onze christelijke gemeenschappen in het bijzonder. Velen lijden vandaag onder haat, onverdraagzaamheid en het geweld van terrorisme. Maria ziet dit alles: ze hebben geen wijn meer,ze hebben geen liefde meer, ze hebben geen hoop meer. En net als in Kana zegt ze het tegen Jezus. Ze stuurt ons steeds terug naar Jezus en moedigt ons aan dat we doen wat hij ons zegt.
Net als toen nodigt Jezus ons uit om de tekenen te zien. Het water dat we moeten putten is dat van het leven dat in God is, het is dat van zijn liefde. De Heer houdt nooit op ons te vervullen met dit leven dat Hijzelf is. Vertrouw op de bron en Hij doet de rest. Uitgenodigd met zijn discipelen op de bruiloft in Kana, brengt Jezus niet alleen vreugde aan de echtgenoten, maar aan alle gasten. Hoe kostbaar is het dat Jezus er is, in alle omstandigheden van ons leven. Met Hem proeven we van ware, eeuwige vreugde die ons hart helemaal bevredigt. Tijdens deze bruiloft raakt de wijn, symbool van vreugde, op. Dat geeft duidelijk de grenzen van de menselijke vreugde aan De mens kan nooit uit zichzelf het tekort aan vreugde verhelpen, omdat wat de wereld brengt slechts illustreert en vluchtig is. Maar wanneer de Heer tussenbeide komt, brengt Hij volledige en blijvende vreugde.
De moeder van Jezus vertegenwoordigt, met de andere gasten, het volk van Israël dat, later, zal moeten worden “gezuiverd en verfijnd”, alvorens te worden opgenomen in het nieuwe verbond op basis van het offer van de Heer op het kruis. Joden moesten zich wassen vooraleer ze aan maaltijden konden deelnemen. Het zuiverende water zal veranderd worden in wijn die vreugde schenkt. De bruiloft staat hier dus in relatie tot het Joodse volk; het roept de herstelde relatie op tussen God en zijn volk.
Als we met deze evangelietekst bidden, merken we dat we niet op een gewone bruiloft aanwezig zijn. De ware echtgenoot is Jezus. De ware bruid is zijn volk, Israël. Later zal het de Kerk zijn en ook ieder van ons. God huwde de mensheid ten goede en ten kwade. Hoe zwak we ook zijn in het volbrengen van de wil van God in ons leven van elke dag, Hij is degene die altijd trouw blijft aan zijn verbond. In hem vinden we vreugde, vrede en vooral liefde.